Wat liefde echt is: waarom zoveel vrouwen verkeerd zoeken

Liefde is onvervangbaar. Dat klinkt misschien vreemd, maar we zijn vaak banger voor liefde dan voor de chaos die we ervoor in de plaats zetten.

We geven liefde liever een andere betekenis in de vorm van succes, erkenning, presteren of juist een onbereikbare, bijna heilige vorm, ver buiten ons bereik. Alles om maar niet te hoeven voelen wat liefde echt vraagt: openheid, eerlijkheid, kwetsbaarheid en aanwezigheid.

De meest gebruikte vervanger van liefde: erkenning

Erkenning is misschien wel de meest gebruikte substituut voor liefde.

En bij vrouwen zie je dit overal ter wereld terug.

Meisjes die al jong leren dat ze mooi moeten zijn. Dat hun waarde ligt in hoe ze eruitzien, hoe ze zich gedragen, en vooral: hoe ze niet “te veel” mogen zijn.

Vrouwen die proberen te balanceren tussen carrière, kinderen, partner, lichaam, verwachtingen en de stille druk om het allemaal tegelijk goed te doen.

Vrouwen die zichzelf bewijzen door harder te werken dan iedereen om hen heen.

Die nooit echt rusten, maar wel laten zien dat ze het hele pakket dragen: zorgzaam, slim, aantrekkelijk, ambitieus, beschikbaar, competent en altijd in controle.

Erkenning is een manier geworden om te voelen dat ze ertoe doen, dat ze waarde hebben, dat ze gezien worden:

• de perfecte moeder

• de ideale collega

• slank en verzorgd

• emotioneel stabiel

• financieel zelfstandig

• sociaal sterk

• nooit klagen, nooit wankelen

  
  

Maar erkenning is geen liefde en dat is de reden dat het nooit genoeg voelt. Een tijdelijke bevestiging die telkens opnieuw gevuld moet worden en min of meer leeg blijft.

Andere vervangers voor liefde

Veel dwangmatige neigingen komen uit hetzelfde tekort:

• prikkels

• middelen

• eten

• te hard werken

• vreemdgaan

• constant “aan” staan

Eigenlijk een normale reactie (wel onhandig) om de leegte die liefde hoort te dragen, tijdelijk te vullen.

We leven in een tijd waarin we ons kunnen bevrijden

Gelukkig leven we in een tijd waarin we ons steeds meer kunnen losmaken van verwachtingen die we jarenlang zonder nadenken hebben gedragen.

We kunnen nieuwe keuzes maken. Ons eigen leven vormgeven. En ons losmaken van de substituten van liefde die ons al die tijd hebben gestuurd.

Liefde is onvoorwaardelijk (maar dat vinden we moeilijk)

Een veelvoorkomende valkuil is dat we liefde onbewust toch koppelen aan voorwaarden. We houden van mensen zolang ze ons bevestigen. Zolang ze ons niet afwijzen. Zolang ze binnen onze veilige kaders blijven.

Maar zodra iemand oordeelt, afkeurt of niet meebuigt, trekken we ons terug. Dat voelt logisch maar het is geen liefde.

Echte liefde erkent iemand als mens. Niet als verlengstuk van jouw behoefte aan bevestiging.

Dat betekent niet dat je iedereen dichtbij moet houden. Grenzen blijven belangrijk. Maar je kunt wel kiezen om lief te blijven denken en handelen, zonder jezelf te verliezen.

Je waarden blijven intact. Liefde vraagt niet dat je kleiner wordt, maar dat je aanwezig blijft.

Hoe herken je ware liefde?

Liefde straalt uit ogen. Je voelt het in aanraking, in aanwezigheid, in respect en in eerlijkheid zonder oordeel.

Liefde is altijd gericht op wat klopt, niet op wie fout is. Altijd voor iets, nooit tegen iemand.

En liefde is veel minder vaag dan mensen denken: mensen die vanuit liefde leven zijn gezonder, gelukkiger en veerkrachtiger. Hun binnenwereld is helder, en dat maakt het leven een stuk makkelijker.

Liefde zit al in alles

Liefde zit in alles waar je aandacht aan geeft: je huis, je fiets, je thee, je handen, je buurman! Maar vooral: in jou.

Liefde is niet een gevoel dat je overkomt op het moment dat je de juiste persoon ontmoet. Het is een staat van zijn die je activeert door aanwezig te zijn bij wat je doet, denkt en voelt.

Als je het nog niet voelt, begin dan hier

Ik besluit liefdevol met mezelf en anderen om te gaan, en alles wat ik doe met aandacht te doen.

Vanaf daar begint liefde vanzelf terug te kijken.